متن گفتگوی کمیته زنان حمایت کننده از اعتصاب غذای زندانیان کرد با پروین اردلان

پروین اردلان: اعضای کمپین باید حمایت کنند
بنابرضرورت های احساس شده، به حضور پروین اردلان از فعالین حقوق زنان به و کمپین یک میلیون امضاء رسیدیم تا در خصوص ابهاماتی که دررابطه با وضعیت فعالین زن کردی که هم اکنون در زندان به سر می برند وهمچنین موضع گیری آنهانسبت به این زنان به گفتگو بنشینیم و چرایی کم رنگ بودن واکنش آنان رادرمسأله اعتصاب غذای زندانیان سیاسی ومدنی کرد که چند تن از آنان رانیززنان در برمی گیرند جویا شویم...
کمیته زنان : ضمن ابراز تشکر وقدردانی از شما جهت اعلام حمایت از زنان فعال زندانی ، برای دریافتن علت سکوت کمپین در انتشاربیانیه و تأخیری که درواکنش های فردی اعضاء نسبت به مسأله اعتصاب غذای زندانیان به طور اعم واعتصاب کنندگان زن به طور اخص مشاهده شده است ، به خدمت رسیدیم تاچنانچه در این موارد ابهامی وجود دارد رفع گردد .
پروین اردلان : لزومی به ایراد تشکر نیست من وظیفه شخصی خودم می دانم که از مدافعان حقوق زنان از جمله هانا و روناک دفاع کنم .اما در رابطه با قضیه اعتصاب وکم کاری هایی که به نظر شما از سوی کمپین شده است باید بگویم همان طور که بارها گفته شده است کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض آمیز زنان نه سازمان است و نه حزب و گروهی که بخواهد بیانیه صادر کند. کمپین یک حرکت اجتماعی است که با محور تلاش برای تغییر قوانین ازطریق جمع اوری امضا و آگاهی رسانی در آن افراد وگروه های گوناگونی با هویت های گوناگون در تهران و شهرستان ها و دیگر کشورها شرکت دارند. معمولا در اعتراض به بازداشت فعالان کمپین یا صدور احکام گوناگون تا کنون چنین بوده که یک یا چند تن از اعضای کمپین بیانه ای می نویسند و برای دیگران ارسال می کنند و موافقان امضا می کنند. در این زمینه هم فعالان کمپین تا کنون استثنایی برای افراد بنا به قومیت شان قائل نشده اند. کما اینکه اززمان بازداشت روناک و هانا فعالان حقوق زنان تاکنون دست از حمایت آنها برنداشته اند هرچند با تهدیدهایی رو به رو بوده اند. بنابراین چارچوب فعالیت های کمپین مشخص است.
کمپین یک میلیون امضا اما متشکل از افراد مختلف با تفکرات مختلف است که رویکردهای گوناگونی نسبت به اتفاقات پیرامونشان دارند. من به شخصه برای آزادی هر یک از زندانیان در حوزه حقوق زنان، حقوق بشر، عقیدتی و...امضا می کنم. ازهرنوع خواسته مدنی و اجتماعی و انسانی زندانیان دفاع می کنم اما نمی توانم نظرم را به کل کمپین تعمیم دهم هرچند می بینید که سایت تغییربرای برابری و برخی از سایت های کمپین خبر اعتصاب غذای زندانیان را منتشر می کنند و نگران وضعیت جسمی فعالان کمپین هم هستند.
کمیته زنان : موضع گیر ی شما نسبت به هانا عبدی، رووناک صفا زاده وزینب بایزیدی به عنوان زنان دربند کرد به چه رویکردی صورت می گیرد؟
اردلان: هانا و روناک از فعالان کمپین در زمینه آموزش حقوق به زنان و جمع اوری امضا بوده اند حتی بر اساس اطلاعاتی که از طریق منابع موثقی چون خانواده، همکاران و حتی وکلای ایشان دریافت شده بود دفترچه و امضاهای زیادی از انها گرفته بودند خب این وظیفه تک تک فعالان کمپین است که برای آزادی آنها با هر عقیده ای هم که باشند تلاش کنند. با وجود این بسیار گفته شد که آنها وابسته به گروه های اپوزیسیون که مشی مسلحانه دارند مرتبط هستند حال آنکه اساسا روش مسالمت آمیز جمع آوری امضا و گفتگو برای ارتقای آگاهی زنان موافقان این رویکرد را همراه خود می کند و خود می تواند معیاری برای رد چنین نظری باشد. با وجود این به دلیل تهدیدها و رعب و وحشت سازی هایی که در این زمینه مخالفت هایی هم نسبت به موضع گیری درخصوص هانا و روناک در کمپین به وجود آمد. این مشکلی است که به نظرمن قومیت ها به دلیل چند هویتی بودنشان با آن مواجه هستند به طوری که حتی فعالیت فعالان حقوق زنان در مناطقی چون کردستان با مسائل سیاسی گره خورده است و به ابزاری برای سرکوب هرنوع فعالیت مدنی تبدیل شده است. به طوری که می بینیم دو دختر جوان مانند هانا و روناک با هزینه های شخصی شان در روستاها برای زنان کلاس های حقوقی و اموزش زبان مادری می گذارند یا برای زنان دردهات کتابخانه های کوچک به راه می اندازند چنین مورد حکم های سنگین قرار می گیرند.
در رابطه با زینب بایزیدی هم ایشان از فعالان کمپین نیز بود و تاکنون خبرهای مربوط به ایشان بر اساس اطلاعاتی که به دست آمده نیز منتشر شده است.البته این نقد نیز بر فعالان حقوق زنان مناطق نیز وارد است که چرا در زمینه فعالیت حقوقی زنان کرد اطلاع رسانی اندکی دارند و به جای فعالیت از درون، وظیفه دیگران ازبیرون می دانند که حمایت کنند.
کمیته زنان : به نظر ما نظام سلطه جزء لاینفک زندگی روزمره شده است، بنابراین ماهیت جنبش ها در عصر کنونی عمیقاً سیاسی شدن فعالیت هاست و نباید هراس از این داشت که این حرکت ها برچسب سیاسی بودن بخورند. به این خاطر که فعالیت های هانا ورووناک بیشتر درچارچوب مطالبات ملی بوده است باید اندکی از تفاوت ماهیتی بین یک زن فمنیست کرد و دیگر زنان مدافع حقوق زن سخن راند. در واقع یک زن فمنیست کرد علاوه برماهیت زنانگی وخواسته های فمنیستی اش دارای خواسته ها و مواضع ملی نیز هست ومسائل مهمی مانند اصل تعیین سرنوشت و... نیز به مانند خواسته های فمنیستی اش در ارجحیت است. در نتیجه هیچ گاه از یک زن کرد انتظار نداشته باشید که خواسته ها و مبارزاتش را فقط در راستای حق و حقوق زنان محصور دارد.
در خصوص زینب نیز این انتقادی را که برفعالین زن کرد وارد نمودید ، واقعاً جای بسی تأمل است وبایستی اقدامات بیشتری در راستای اطلاع رسانی صورت می گرفت تا بیشتر مورد پشتیبانی قرار بگیرد.
اردلان : ببینید من قائل به تفاوت هستم و معتقدم که فعالان جنبش حقوقی زنان در ایران به رغم برخورداری از خواسته های مشترک حقوقی، خواسته هایی حقوقی فراترو متناسب با منطقه جغرافیایی ، قومیت هاشان، مذهب شان و ...دارند و چه خوب علاوه بر تاکید بر مشترکات شان خواسته های دیگرشان را نیز مطرح کنند. من از شما می پرسم چه کسی یا کسانی از زن کرد انتظار دارند که " خواسته ها و مبارزاتش را فقط در راستای حق و حقوق زنان محصور دارد" من هم با شما موافق هستم هیچ کس چنین حقی را ندارد اما آیا به نظر شما می توان مثلا به مدافعان حقوق زنانی که می خواهند در این حیطه کار کنند گفت که چرا خواسته هایشان را در حقوق زنان محصور می کنند؟ مثالی می زنم برخی موارد چون خشونت های ناموسی در بیانیه کمپین امده است و خواسته تغییر این قانون هم ذکر شده است خب می بینیم چون بروز خشونت های ناموسی در برخی مناطق مانند کردستان زیاد است فعالان زن در این زمینه بیشتر تلاش می کنند و از دیگر زنان نیز همکاری می خواهند. برخی زنان نیز بر زبان مادری تاکید دارند که در بیانیه کمپین نیامده است چون در حیطه قوانین مدنی و کیفری مورد توجه در کمپین نبوده است، خب چه اشکالی دارد دراین زمینه فعالیت شان را گسترش دهند و حتی کارمشترکی را آغاز کنند و دیگر گروه های زنان را نیز درگیر کنند؟ یا بحث تبعیض جنسیتی در دانشگاه ها در بیانیه کمپین نیامده است اما عده ی زیادی از دانشجویان چه زن و چه مرد حول این محور نیز فعالیت می کنند. برخی از آنها عضو کمپین برخی دیگر نیز تنها در این حوزه کار می کنند خب مغایرتی وجود ندارد.حال ممکن است هرکدام از ما زنان در جای جای این سرزمین فعالیت هایی جدا از مطالبات حقوقی مان در حوزه های ذکر شده داشته باشیم چه کسی جلودار ماست؟ مشکل به نظر من آنجاست که آن ها را با هم قاطی می کنیم و خب انتظارتمان متفاوت می شود.
به اعتقاد من فعالیت در حوزه زنان همواره با مسائل سیاسی نیز گره خورده است، وقتی از تغییر قوانین حرف می زند در واقع با ساختارهای حقوقی سروکار دارد یعنی تغییر ساختاری می خواهد پس سیاسی است اما این تغییربر عکس کار حزبی برای رسیدن به قدرت سیاسی در ارکان نظام نیست بلکه درجهت تحقق بخشی به یکسری حقوق جنسیتی و شهروندی و انسانی است مانند برخورداری از حق طلاق و شهادت و... که کاملا مدنی و حقوق بشری است.
کمیته زنان : آن گونه که در ابتدای سخنانتان اشاره فرمودید مواضع زنان در جنبش های فمینیستی ، فراملی ، فراحزبی و فرا جنسیتی است . بنابر ماهیت و موضع کمپین ، حرکت مسالمت آمیز زندانیان سیاسی و مدنی کرد که تعدادی از آنان را نیز زنان فعال کرد در بر می گیرد و امروز روز سی ویکم راسپری می کند در چه رویکردی قرار می گیرد و آیا به نظر شما در این خصوص کم توجهی وتعللی وجود نداشته است ؟
اردلان : با توجه به نکاتی که در بالا توضیح دادم به نظر من پشتیبانی در این عرصه بیشتربا رویکرد فردی است یعنی کس یا کسانی که با خواسته های مطرح شده زندانیان موافق باشند اعلام حمایت می کنند اما نه به این دلیل که وظیفه کمپین است یا چون چندتن از اعتصاب کنندگان فعالان کمپین هم هستند یا زن هستند، پس اعضای کمپین باید حمایت کنند.
کمیته زنان: خواسته ما از تمامی افراد و سازمانها و کسانی که خود را مدافع و جزء فعالین حقوق بشرو زنان تلقی می کنند این است که مطالبات ملی وزبانی و هویتی ما را نیز در راستای اهداف و مقاصد حقوق زنان لحاظ نمایند وخواسته های فمینیستی وناسیونالیستی ما را در یک راستا در نظر گیرند وآنها را از هم تفکیک نکنند. زیرا زنان ما سرکوب را هم از جانب مردسالاری و هم از جانب استعمار تجربه کرده و با آن زیسته اند و چه بسا ریشه بسیاری از مسائل فرهنگی که زنان هم زبان ما از آن در رنج هستند ریشه استعماری دارد .
موضع گیری شما واعلام حمایت از هر کدام از گروه های مختلفی که در اعتصاب غذا مشارکت دارند را برعهده وجدان هوشیار و آگاه شما واگذار می کنیم .

معرفی:
اردلان کارشناسی ارشد خود را در رشته مطالعات زنان در از دانشگاه علامه طباطبایی از ۲۱ سالگی به فعالیت‌های مطبوعاتی مشغول بوده است.
وی در سال 1378 برای تهیه بهترین گزارشگر تحقیقی برگزیده ششمین جشنواره مطبوعات ایران شده‌ است.
در ۲۰۰۷ م.- بنیاد اولاف پالمه جایزهٔ سال ۲۰۰۷ خود رابه پروین اردلان اهدا کرد. دلیل تعلق جایزه به اردلان، تلاش ِ موفق او در تبدیل خواست برابری حقوقی ِ زنان و مردان به یکی از وجوه اصلی مبارزه برای دموکراسی ذکر شده‌است.
در سال ۱۳۸۶، پروین اردلان به علت ممنوع الخروج بودن نتوانست شخصا جایزه اولاف پالمه خود را دریافت کند. او در یک سخنرانی ضبط شده جایزه خود را به زنان ایرانی اهدا کرد. در این مراسم بجای پروین اردلان،خواهرش این جایزه را دریافت کرد. او در این مراسم گفت: "امروز جهان صدای فرياد ما را برای عدالت شنيده است".