سه‌شنبه، خرداد ۰۵، ۱۳۸۸

ضرب و شتم روناک صفار زاده در زندان



گزارشی که امروز در روزآنلاین داشتم
با دستور دادستان

روناک صفارزاده، دانشجوی زندانی و عضو کمپین یک میلیون امضا، طی هفته گذشته به تحریک ماموران امنیتی و بر اساس دستور دادستان کردستان،چندین بار توسط تعدای از همبندی هایش در داخل زندان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و از چندین ناحیه دچار آسیب دیدگی جدی شده است. برخی از منابع مطلع می گویند طی هفته گذشته علاوه بر این فعال حقوق زنان، چندین زندانی دیگر در زندان سنندج نیز توسط زندانیان عادی مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفته اند.
بنا بر خبرهای منتشر شده از آخرین وضعیت روناک صفارزاده فعال حوزه زنان که از بیست ماه پیش به دلیل انجام فعالیت های مدنی در زندان بسر می برد، وی در هفته گذشته در داخل زندان از سوی چند تن از زندانیان بارها به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته و از چند ناحیه دچار آسیب دیدگی شده است. کمیته خانواده های زندانیان کرد که به تازگی در سنندج، به منظور پیگیری وضعیت زندانیان تشکیل وفعالیت خود را آغاز کرده، ضمن تائید این خبر با انتشار بیانیه ای نسبت به ادامه ضرب و شتم،توهین و تحقیر این دانشجوی زندانی ابراز نگرانی کرده است.
در بیانیه این کمیته آمده است: روناک صفارزاده،دانشجوی فعال در حوزه زنان که اخیر از سوی دادگاه انقلاب اسلامی سنندج به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به 6 سال زندان محکوم شده است،اخیرا به طور مرتب در داخل زندان توسط عوامل اطلاعاتی مورد ضرب و شتم قرار گرفته است.
بیانیه کمیته خانواده های زندانیان کرد با اشاره به اینکه ضرب وشتم این دانشجوی زندانی به دستور شخص دادستان استان کردستان انجام شده است، ادامه می دهد: بر اساس اعتراف ضاربان روناک صفارزاده که خودشان جزو زندانیان زندان مرکزی سنندج هستند،طی هفته گذشته چندین بار به بهانه های مختلف و با دستور دادستان امجدی، داستان کل استان کردستان به وی حمله برده و با توهین و فحاشی به شدت وی را مورد ضرب و شتم قرار داده اند.
این عضو کمپین یک میلیون امضا، از حدود بیست ماه پیش توسط نیروهای امنیتی و اطلاعاتی بازداشت شد و ابتدا به مدت چهار ماه در سلول انفرادی یکی از بازداشتگاه های وزارت اطلاعات سنندج مورد بازجوئی های همراه با شکنجه قرار گرفت و بعد از آن نیز به زندان مرکزی سنندج انتقال یافت و سرانجام بعد از یک سال و نیم بلاتکلیفی،فروردین ماه گذشته به شش سال زندان محکوم شد.
در پایان بیانیه کمیته خانواده زندانیان کرد ضمن اعتراض به ادامه آزار و اذیت این دانشجوی زندانی، نسبت به وضعیت نامساعد وی در زندان هم ابراز نگرانی شده است:این فعال حوزه زنان در طول مدت بازداشت خود در بیست ماه گذشته بارها مورد شکنجه های جسمی و روحی قرار گرفت و صدمات جسمی و روحی فراوان به وی وارد شده است. وی قبل از ضرب وشتم های هفته گذشته،نیز در اثر ضرب و شتم ماموران زن زندان مرکزی سنندج انگشتان پایش شکسته شده بود. او نه تنها هیچ گونه اقدامی علیه امنیت ملی انجام نداده است بلکه از بهترین و سالم ترین جوانان این مرز و بوم است و از سرمایه های آینده ما محسوب می شود. ما از نهادها و سازمان های بین المللی حقوق بشر خواستار نظارت بر وضعیت زندان های کردستان و کل ایران هستیم.
علاوه بر ضرب و شتم این فعال حقوق زنان، در چند روز گذشته خبرهای متفاوتی در خصوص وضعیت زندانیان زندان مرکزی سنندج منتشر شده است که حاکی از ضرب و شتم تعدای از آنان است که به اتهام فعالیت های مدنی در حوزه های مختلف در زندان بسر می برند.
براساس گزارشات خبری منابع محلی در استان کردستان، از حدود یک ماه پیش مسئولان زندان سنندج به بهانه تعمیرات بندها زندان، هم در قسمت زنان و هم در قسمت مردان، زندانیانی را که به اتهام فعالیت های مدنی دستگیر شده اند به قسمت هایی که در آنها زندانیان خطرناک نگهداری می شوند انتقال می دهند و سپس زندانیان خطرناک را با وعده های دروغین تحریک به آزار و اذیت آنان می کنند.
گفتنی ست که هفته گذشته مسئولان زندان مرکزی سنندج، 103 تن از زندانیان سنندجی را که به بهانه تعمیر زندان در یک فضای بسته هشتاد متری به مدت سه هفته حبس کرده بودند،بین بندهائی که در آنها زندانیان خطرناک نگهداری می شود تقسیم و تمامی آنان را ممنوع الملاقات اعلام کرده اند.

یکشنبه، خرداد ۰۳، ۱۳۸۸

بهروز جاوید تهرانی را به زنجیر کشیدند



در آغاز بیستمین روز اعتصاب غذا در زندان
گزارش امروز من در روزآنلاین
بهروز جاوید تهرانی، زندانی سیاسی در حالی که وارد بیستمین روز اعتصاب غذای خود شده، در یکی از سلول های انفرادی بند یک زندان رجائی شهر کرج با دستبند و پابند زنجیر شده است. وضعیت این زندانی سیاسی، که چهارمین سال از محکومیت هفت ساله خود را پشت سر می گذارد، از سوی فعالان حقوق بشر، فعالان مدنی، وبلاگ نویسان و دوستان وی وخیم گزارش شده است.
در چند روز گذشته در بسیاری از منابع خبری حقوق بشری، اخبار و گزارش های فراوانی در خصوص وضعیت وخیم بهروز جاوید تهرانی منتشر شده که بر شدت نگرانی خانواده وی و نهادهای حقوق بشری افزوده است.اخبار منتشره در خصوص این زندانی سیاسی حاکی از آن است که وی از حدود سه هفته پیش در اعتراض به وضعیت نامساعد خود در زندان رجائی شهر دست به اعتصاب غذا زده و به همین علت وضعیت جسمی او به وخامت کامل گرائیده است. وی که بارها تحت شکنجه و آزار مسئولان زندان قرار گرفته، پنجاه درصد بینائی خود را از دست داده و از چندین بیماری از جمله بیماری ام.آر.آی رنج می برد و همین مساله بر دامنه نگرانی ها در خصوص جان وی افزوده است.
یکی از نزدیکان بهروز جاوید تهرانی که نخواست نامش فاش شود در گفتگو با روز با بیان اینکه وضعیت وی بسیار وخیم تر از آن است که در منابع خبری به آن اشاره شده، اظهار داشت:" در چند روز گذشته مسئولان زندان رجائی شهر وی را تحت فشار های مضاعف جسمی و روحی قرار داده اند تا به اعتصاب غذایش پایان دهد اما او کماکان مصم به ادامه اعتصاب است. تلاش هاو پیگیری ها ی مداوم خانواده و نزدیکان او هم برای پایان دادن به این وضعیت تاکنون به جای نرسیده است و مسئولان زندان رجائی شهر و مسئولان قضائی پرونده وی هم حاضر نیستند حتی به ساده ترین و قانونی ترین خواسته این زندانی و خانواده اش توجه کنند. یکی خواسته های بهروز جاوید تهرانی و خانواده اش در چند ماه گذشته انتقال او به بیمارستانی در خارج از زندان جهت مداوی زخم ها وبیماری هایش بوده، اما مسئولان نه تنها با این خواسته موافقت نکرده، بلکه وی را از مداوا و خدمات پزشکی داخل زندان هم محروم کرده اند."
این زندانی سیاسی که به اتهام عضویت در جبهه دمکراتیک ایران و ارتباط با سازمان مجاهدین و تبلیغ علیه نظام، با سه پرونده جداگانه به هفت سال زندان محکوم شده، تاکنون اجازه نیافته است که وکیل داشته باشد. وی پیشتر نیز بارها در اعتراض به وضعیت نامساعد خود و همبندانش دست به اعتصاب غذا زده و یک بارهم اقدام به دوختن لب های خود کرده بود.
فعالان حقوق بشر در اعتراض به وضعیت وی و سایر زندانیان سیاسی که هم اکنون در زندان رجائی شهر کرج بسر می برند، می گویندمسئولان قضائی و امنیتی مطابق قوانین زندان های کشور و قوانین جاری قضائی، حق ندارند زندانیان سیاسی را از زندان اوین به زندان رجائی شهر که محل نگهداری زندانیان خطرناک است، انتقال دهند. مسئولان این اقدام را به منظور تنبیه و وارد آوردن فشار بیشتر بر زندانیان سیاسی انجام می دهند. این اقدام تاکنون به مرگ چندین زندانی سیاسی از جمله امیرحسین حشمت ساران و ولی الله فیض مهدوی انجامیده است.
به همین علت مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران دیروز با انتشار بیانیه ای ضمن تائید خبر وضعیت ناگوار بهروز جاوید تهرانی، مسئولیت حفظ جان این زندانی سیاسی را متوجه مسئولان زندان رجائی شهر و قضائی دانست.در بخشی از این بیانیه آمده است: "اعتصاب غذای بهروز جاوید تهرانی در زندان در حالی ادامه پیدا کرده و می‌کند، که وی طی چندین مرحله توسط زندان‌بانان و مسئولان زندان رجایی‌شهر مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفته و همین امرباعث شده تا وضعیت جسمی وی در معرض مخاطرات جدی قرار گیرد. وی هم‌اکنون در یکی از سلول‌های انفرادی بند ۱ زندان رجایی‌شهر در حالی که با دست‌بند و پابند زنجیر شده است، به اعتصاب غذای خود ادامه می‌دهد...وی در پروسه بازجویی در بند ۲۰۹ اوین مورد ضرب و شتم قرار گرفت به طوری که آسیب مغزی وارده منجر به کاهش بینایی چشم چپ ایشان شد و علیرغم شدت آسیب وارده از زمان بازداشت تاکنون، هیچ‌گاه نتوانسته از حق مرخصی استفاده کند و مسئولین قضایی او را بر خلاف اصل تفکیک زندانیان در زندان امنیتی رجایی‌شهر که محل نگه‌داری زندانیان خطرناک است، نگاه داشته‌اند."
در ادامه این بیانیه با اشاره به علت اعتصاب غذای جاوید تهرانی، آمده است: "بهروز جاویدتهرانی از زندانیان سیاسی است که هیچ وکیلی در اختیار ندارد و تا کنون این مساله باعث بی‌دفاع ماندن وی در مقابل بسیاری از فشارها و تبعیض‌ها و بی‌قانونی‌ها شده است. از بیش‌تر از سه هفته‌ی قبل زندانبانان زندان رجایی‌شهر برای انتقال وی از سلول‌اش به نقطه‌یی دیگر از زندان فشار وارد می‌کنند. جایی که ولی‌‌الله فیض مهدوی و امیرحسین حشمت‌ساران نیز در همان‌جا جان خود را بر اثر اهمال و کم‌کاری مسئولین همین زندان از دست داده بودند."
مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران در پایان بیانیه خود، در خصوص وضعیت نگران کننده این زندانی سیاسی به مقامات قضائی و امنیتی هشدار می دهند و می نویسد: "این مجموعه با ابراز نگرانی بسیار جدی و شدید در مورد وضعیت جسمی و سلامت جانی بهروز جاوید تهرانی هشدار می‌دهد و از مسئولین قضایی و امنیتی و زندان رجایی‌‌شهر به جد می‌خواهد که در محافظت از جان بهروز جاوید‌تهرانی هیچ کوتاهی‌یی نکنند و اشتباهات قبلی را که در مورد زندانیانی چون حشمت‌‌ساران مرتکب شدند تکرار نکنند. مجموعه فعالان حقوق‌بشر در ایران با یادآوری مجدد درگذشت امیدرضا میرصیافی و امیرحسین حشمت‌ساران و بسیاری از زندانیان عقیدتی سیاسی که در زندان‌ها جان خود را از دست داده‌اند، از تمامی فعالین حقوق‌بشری و انسانی می‌خواهد که نسبت به وضعیت بحرانی بهروز جاویدتهرانی حساس باشند و از دستگاه قضایی و مسئولین زندان رجایی‌شهر تضمین سلامت جانی وی را بخواهند."
گفتنی است که بهروز جاوید تهرانی به دنبال ماجرای کوی دانشگاه در 18 تیر 1378 نیز دستگیر و روانه زندان اوین شده بود و آن گونه که خود در یکی از رنج نامه هایش می نویسد 10 سال است که تحت تعقیب و آزار و اذیت نیروهای امنیتی و اطلاعاتی در داخل و خارج از زندان قرار دارد.

سه‌شنبه، اردیبهشت ۲۹، ۱۳۸۸

ایجاد زندان در زندان سنندج


همزمان با سفر آیت الله خامنه ای به استان کردستان،صد و سه تن از زندانیان این استان در داخل زندان مرکزی سنندج، در یک فضای بسته هشتاد متری، زندانی شده و مورد آزار و اذیت مسئولان این زندان قرار گرفته اند. خانواده های این زندانیان روز گذشته با انتشار بیانه ای ضمن افشای این خبر و ابراز نگرانی شدید از وضعیت جسمی و روحی فرزندانشان، نسبت به اعمال این فشارها بر فرزندانشان اعتراض کردند.
به گزارش منابع خبری در سنندج، دست کم 103 تن از زندانیان این استان که اغلب آنان را جوانان بیست تا سی و پنج ساله تشکیل می دهند که به دلیل فعالیت های سیاسی، مطبوعاتی و حقوق بشری دستگیر شده اند،تحت اعمال فشارهای جسمی و روانی هستند. این زندانیان از بیست روز پیش در داخل زندان، در یک فضای بسته هشتاد متری حبس شده و به آنان حتی اجازه قدم زدن هم داده نمی شود.
به همین علت شمار زیادی از خانواده های فعالان سیاسی، حقوق بشری و دانشجوئی که فرزندانشان در بین این 103 نفر از زندانیان دربند هستند دیروز با انتشار بیانیه ای اعلام کردند که به منظور انجام تلاش های مستمر برای پیگیری و رسیدگی به وضعیت نگران کننده فرزندانشان، کمیته ای به نام کمیته خانواده های زندانیان کرد تشکیل داده اند.
در این بیانیه ضمن اشاره به وضعیت نامناسب و اعمال فشارهای جسمی و روحی بر زندانیان،آمده است:103تن از زندانیان کرد استان کردستان در زندان مرکزی سنندج، در داخل بند پاک 2 در یک فضای بسته کوچک حداقل بیست روز است حبس شده اند و تمامی حقوق اولیه آنان به عنوان یک زندانی نقض شده و وضعیت جسمی و روحی آنان روز بروز بدتر می شود.
در ادامه این بیانیه می خوانیم :در بند پاک 2 زندان مرکزی سنندج که از سوی مسئولان زندان، برای زندانیان سیاسی در نظر گرفته شده است، از بیست روز پیش شرایطی سخت و آزار دهنده بر فرزندان ما تحمیل کرده اند و به بهانه مختلف فرزندانمان را مورد آزار و اذیت های جسمی و روحی قرار می دهند و هیچ کس نیز در قبال این مساله نگران کننده پاسخ گو نیست.
مسئولان زندان مرکزی سنندج، در توضیح علت این کار به لزوم "تعمیرات" در زندان اشاره کرده اند.
اما در بیانیه روز گذشته کمیته خانواده های زندانیان کرد، که قسمتی از آن از زبان زندانیان نوشته شده،در این مورد آمده است: بیست روز است که ما را در داخل زندان و حتی در داخل بند نیز حبس کرده اند و به بهانه تعمیرات حتی به ما اجازه چند دقیقه قدم زدن هم نمی دهند و به انواع بهانه های دیگر در طی این بیست روز ما را اذیت کرده و همه حقوق اولیه ما به عنوان یک زندانی را از ما سلب کرده اند. از سوی دیگر نیز هر روز بر تعداد ما در این فضای بسته کوچک می افزایند و فشار را بیشتر می کنند و در صورت اعتراض به این وضعیت، یا ما را بیشتر اذیت می کنند یا تهدید.
زندانیان در ادامه نوشته اند:مسئولان زندان در حالی ما را به بهانه تعمیرات زندان در یک وضعیت طاقت فرسا در یک فضای کاملا بسته حبس کرده اند، که در طول این بیست روز هیچ گونه تعمیراتی در این بند انجام نگرفته است، آنان همچنین در پاسخ به درخواست ما مبنی بر پایان دادن به این وضعیت،ما رابا محدودیت های بیشتری، به ویژه از نظر غذائی و بهداشتی روبرو کرده اند و می گویند در صورت اعتراض بیشتر با افزایش مدت حبس نیز روبرو خواهیم شد.
کمیته خانواده های زندانیان کرد استان کردستان، در پایان این بیانیه ضمن اعتراض به این وضعیت، خواستار حمایت و نظارت فوری سازمان و نهادهای حقوق بشری و دفاع از حقوق زندانیان سیاسی و عقیدتی کردستان شده است

تدام بازداشت و بلاتکلیفی بیشتر دستگیر شدگان روز جهانی کارگر


ده ها تن از کارگران و فعالان کارگری دستگیر شده در روزجهانی کارگر، کماکان در زندان اوین در
وضعیتی نامشخص بسر می برند و همچنان به آنان اجازه ملاقات و تماس تلفنی با خانواده هایشان داده نمی شود. در دو روز گذشته خانواده های کارگران برای چندمین بار متوالی مقابل دادگاه انقلاب تجمع کرده که در نتیجه این تجمعات و اعتراضات روز گذشته تمامی زنان بازداشت شده در مراسم روز جهانی کارگر به جر جلوه جواهری، با ارائه فیش حقوق و کفالت آزاد شدند اما مردان بازداشت شده همچنان در وضعتی نامشخص و نگران کننده بسر می برند.
روز شنبه، شماری از خانواده های کارگران و فعالان کارگری و اجتماعی که در روز جهانی کارگر دستگیر شده اند، بار دیگر در مقابل دادگاه انقلاب تهران در اعتراض به بازداشت خودسرانه کارگران و و عدم رسیدگی به وضعیت آنان،دست به تجمع زدند. این تجمع با دخالت نیروهای انتظامی تشنج کشیده شد.
بنا به گزارشات منابع کارگری و حقوق بشری از این تجمع، بعد از آن که نیروی انتظامی تجمع آرام خانواده های کارگران را به تشنج کشاند، یکی از مسولان دادگاه انقلاب به میان خانواده ها آمده و با ارئه یک لیست سی و پنج نفره، اعلام می کند که اسامی افرادی که در این لیست ذکر شده، فردا آزاد می شوند. این مسئول دادگاه انقلاب به خانواده های این سی و پنج بازداشتی گفته بود که فراد با فیش حقوق و کفیل به دادگاه مراجعه کنند تا آنها را آزاد کنند. با این حال روز گذشته در حالی که تمامی خانواده های کارگران بازداشت شده با فیش حقوق و کفیل به دادگاه مراجعه کردند، دادگاه تنها زنان بازداشت شده را آزاد کرد و در خصوص عدم آزادی کارگران مرد دستگیر شده هیچ توضیحی نداد.
سایت خبری تغییر برای برابری،در خصوص آزادی زنان دستگیر شده در روز جهانی کارگر مینویسد:
با گذشت 17 روز از بازداشت شرکت کنندگان در مراسم روز جهانی کارگر، درحالی که از ساعت 3 بعد از ظهر امروز، بیست و هفتم اردی بهشت، خانواده های زنان زندانی در مقابل اوین در انتظار آزادی عزیزان شان بودند که پس از سه ساعت تعدادی متوجه شدند که زنان را با یک دستگاه مینی بوس از اوین خارج می کنند. این در حالی بود که دقایقی بعد تعدادی از آزاد شدگان خبر دادند که مقابل زندان اوین منتظر خانواده های خود هستند و سرانجام پس از مدتی سایرین را در میدان کاج سعادت آباد از مینی بوس پیاده کردند.
همین سایت می نویسد: به جر جلوه جواهری،سایر زنان بازداشت شده در روز جهانی کارگر آزاد شدند.جلوه جواهری که در مراسم روز جهانی کارگر هم حضور نداشت و در منزل خود دستگیر شده است همچنان در زندان اوین به سر می برد و مسئولان دادگاه انقلاب از دادن هر گونه توضیحی در مورد وضعیت او به خانواده اش خودداری کرده اند.
در ادامه گزارش این سایت، به عدم پذیرفته شدن فیش حقوقی و کفالت مردان دستگیر شده از سوی دادگاه انقلاب اشاره شده و آمده است: در حالی که بنا بر وعده ی مسئولان دادگاه انقلاب قرار بود 35 نفر از بازداشت شدگان روز کارگر با ارائه فیش حقوقی و تودیع کفالت آزاد شوند، صبح امروز فیش کفالت مردان بازداشت شده پذیرفته نشد و به خانواده ها گفته شد که صبح فردا برای پیگیری وضعیت آنان مراجعه کنند. به برخی دیگر هم مطابق معمول گفته شد: "خودمان خبر می دهیم". اکثر مردان بازداشت شده تا کنون موفق به تماس تلفنی و یا دیدار با خانواده های خود نشده اند و مسئولان دادگاه انقلاب نیز با ذکر این نکته که پرونده ی آنان در مرحله ی تحقیقات است از دادن هر گونه توضیح به خانواده هایشان خود داری می کنند.
از سوئی دیگر اما، خانواده های 16 تن از کارگران یک تعاونی فلزکار و مکانیک تهران نیز که همزمان با کارگران و فعالان کارگری روز جهانی کارگر دستگیر شده اند، در ادامه تلاش های خود برای آزادی آنان، با ارسال نامه های جداگانه ای به کمیسیون اصل نود مجلس،کمیسیون حقوق بشر اسلامی،ستاد حقوق بشر دستگاه قضائی و دادسرای تهران خواستار روشن شدن وضعیت و آزادی اعضای دربند این تعاونی شدند.
خانواده های این کارگران بازداشتی در نامه های خود نوشته اند:بیش از ده روز است که دستگیر شدگان ما،اجازه هیچ گونه تماس تلفنی با ما ندارند و ما هیچ گونه اطلاعی از سلامتی و محل نگهداری آنان نداریم. از سوئی دیگر نیز قاضی پرونده بدون دادن اطلاعات مشخص درباره وضعیت آنان،تا این لحظه به تقاضای پذیرفتن وکیل انتخاب شده از سوی خانواده ها آنان نیز رسیدگی نکرده است.
عبدالله وطن خواه،حسین اکبری،حسن شفا،محمد علی عزیز محمدی،ستار امینی،نبی معروفی،اسدالله اقبالی،حمیدشرقی،جمشید رجبی،محمود گیلانی،داود میرزائی،مصطفی حاتمی،علی نودهی،عزیز الله یاری و ناصر ابراهیمی 16 تن از اعضای یک تعاونی فلزکار و مکانیک در تهران هستند که یازدهم شهریور ماه توسط نیروهای امنیتی دستگیر و به مکان نامعلومی انتقال داده شده اند. این افراد در مراسم روزجهانی کارگر شرکت نکرده بودند، آنها در محل کار خود به منظور برگزاری یک جلسه گزارش دهی سالانه جمع شده بودند.
شایان ذکر است که تاکنون هیچ یک از مراجع امنیتی و یا قضائی در خصوص دستگیری این افراد و اتهام آنان صحبتی نکرده اند و آنها کماکان بدون تفهیم اتهام در وضعیتی نامشخص و نگران کننده در زندان بسر می برند.

جمعه، اردیبهشت ۱۱، ۱۳۸۸

خبر،مثل خبر یک قتل فجیع بود



امروز صبح وقتی از خواب بیدار شدم و خبر اعدام دلارا دارابی را شنیدم، همانند خانواده و همه کسانی که به تلاش های وکلا و فعالان و سازمان های حقوق بشری و رضایت خانواده مقتول امید بسته بودند،که یکی از همین روزها،روزها و شب های ترسناک قبل از اعدام این دختر جوان به پایان می رسد،شوکه شدم. تنها چیزی که دراین مورد می توانم بگویم این است که انتشار خبر اعدام دلارا دارابی بدترین خبر حقوق بشری این بهار تاکنون بوده؛ خبر تکان دهنده بود مثل دریافت خبر ناگهانی قتل فجیع یک نوجوان هفتده ساله بعد از پنج سال حبس و شکنجه.
در کمال تاسف وتاثر عمیق از شنیدن خبر اعدام این دختر هنرمند،باید گفت که جمهوری اسلامی کماکان به اعدام کودکان و نوجوانان ادامه می دهد.